Parijs, de stad van de liefde – en van onverwachte wandelavonturen!

Voor mijn eerste keer in Parijs voelde ik meteen de romantiek in de lucht hangen. De stad die bekend staat als de wereldhoofdstad van de liefde, zou ik zeker een keer in mijn leven willen zien. En wat is een betere manier om de grote afstanden tussen al die beroemde bezienswaardigheden te overbruggen dan met een hop-on hop-off bus? Dat leek me wel zo handig: lekker comfortabel zitten, genieten van de rondleiding, en op elk moment uitstappen om de mooiste plekjes te verkennen.

De Beginfase van mijn Parijse avontuur
Vanaf mijn hotel net buiten de ringweg liep ik zo’n 5 kilometer, onderweg naar de eerste opstapplaats. Ik had mijn kaart, mijn enthousiasme en vooral de gedachte dat ik in no-time bij elke bezienswaardigheid zou zijn. “Het wordt een makkie”, dacht ik nog, “ik spring gewoon uit, kijk mijn ogen uit, en stap weer in zodra ik daar genoeg gezien heb.”

Maar oh, wat had ik me vergist…

Warme bus, lange wachttijden en een groot zweetfestijn
De eerste uitdaging kwam al snel: het plasticglazen dak van de bus werd onder de zon zo heet dat ik bijna wegbakte – en ik had echt niet gedacht dat ik als een aangebrand bakworstje zou eindigen. De rijwind was weliswaar verfrissend, maar helaas bleef de bus regelmatig en langdurig stilstaan. Dus in plaats van een verkoelend briesje, kreeg ik telkens weer dat trage, zompige gevoel van wachten terwijl de zon zachtjes mijn lichaam liet zweten. Een gedoe, dus.

Ik besefte dat Het Louvre vanaf de Opera echt geen kwartiertje lopen was — dat is gewoon een korte wandeling, en eigenlijk een stuk prettiger dan in die hete bus zitten. En de Eiffeltoren? Binnen wandelsafstand — en dat betekende: lekker Parijs inlopen, de sfeer opsnuiven, en niet vastzitten in een plastic busje dat voor de zoveelste keer stil stond.

Dus besloot ik mijn plannen bij te stellen. De rest van mijn trip heb ik dan ook wandelend door Parijs gedaan. En ik moet zeggen: dat was een heerlijk besluit! Elke straat, elk pleintje en ieder monument kreeg door mijn eigen tempo een heel andere charme. Het is alsof je de stad echt ontdekt, in plaats van slechts een glimp op te vangen vanuit een rijdende grillplaat.

Wat ik vooral heb geleerd, is dat je de mooiste plekken juist te voet ontdekt. Zo kwam ik op onverwachte plekjes, leuke straatjes die niet op de toeristenlijst stonden, en kleine straatcafés waar ik heerlijk heb gezeten en genoten van een café au lait en een croissant.

Het icoon dat Parijs de wereld gunt
Mijn wandeltocht leidde me langs de Seine, door parken en de smalle straatjes, langs iconische Basilieken en statige gebouwen. En telkens weer kon ik niet anders dan glimlachen omdat ik wist: ik heb de controle. Ik bepaal mijn tempo, mijn route, en ik zie Parijs zoals het bedoeld is: intens en op mijn eigen manier.

Dus daar stond ik opeens, voor het majestueuze Louvre. Wauw! Wat een indrukwekkend gebouw, dat zich met glans en grandeur om je heen spreidt. De imposante architectuur verraste me meteen; je voelt je als een kleine stip in een wereld die zo groot is dat je bijna het gevoel krijgt dat je verdrinkt. De gigantische gebouwen die het Louvre omringen, de glazen piramides die als futuristische kristallen in de zon schitteren en het uitgestrekte plein dat je als een soort koninklijk tapijt onder je voeten voelt— echt, ik was compleet betoverd.

De onbereikbare Mona Lisa
Mijn verlangen om de Mona Lisa zelf te zien, liet mijn hart sneller kloppen. Toch moest ik teleurstellend constateren dat het onmogelijk was om zomaar even naar binnen te huppelen. Twee gigantische, lange wachtlijnen strekte zich uit als een slangenkroon over het plein, en het leek alsof de hele wereld in de rij stond te wachten op een glimp van dat beroemde lachje. Het zou al een hele dag kosten om er überhaupt binnen te komen — en daar had ik geen tijd voor, want ik wilde nog zo veel meer zien!

Dus heb ik mijn plannen even aangepast en mijn wandeling voortgezet richting de Eiffeltoren. En dat was maar goed ook, want achteraf hoorde ik dat ik vooraf echt een ticket had moeten bestellen. Had ik dat gedaan, was ik misschien alsnog gaan wachten… of toch maar niet – zoals bij de hop-on hop-off bus, waarvan ik geen gebruik meer ging maken. Hoe dan ook: nu kon ik in ieder geval volop genieten van mijn wandeling!

Het feestplein tussen geschiedenis en schoonheid
En zo kwam ik terecht via een prachtig park bij Place de la Concorde. Daar stond ik voor de ‘Naald van Cleopatra’, een indrukwekkend monument dat trots boven de omliggende fonteinen uitsteekt en je echt even doen stilstaan. Met de kleurrijke fonteinen en beelden die als juwelen in de zon schitterden, voelde ik me even helemaal onderdeel van het Parijse spektakel. Zo’n plek waar je niet snel voorbijloopt, maar even stil wordt van de schoonheid om je heen.

Het majestueuze monument dat geschiedenis en grandeur combineert
Vanuit het park trok ik richting de Eiffeltoren, maar mijn blik werd plotseling gevangen door een imposant gebouw naast me: het Les Invalides complex. De schitterende koperen koepel straalde in de zon en trok direct mijn aandacht. De geschiedenis en de pracht van dat moment prikkelden mijn nieuwsgierigheid zó sterk dat ik besloten heb om rondom het complex te lopen, zodat ik de koepel van alle kanten kon bewonderen en nog beter kon genieten van deze indrukwekkende plek.

Het symbool dat Parijs haar hart geeft
Overal waar ik liep, zag ik in de verte steeds weer de iconische top van de Eiffeltoren opdoemen. Het leek alsof hij me de hele tijd uitnodigde om dichterbij te komen, en uiteindelijk was het tijd om die belofte in te lossen. Toen ik de toren naderde, besefte ik dat je veel over de Eiffeltoren kunt vertellen – maar in het echt is hij zoveel indrukwekkender en overweldigender dan ik me had kunnen voorstellen.

De enorme hoogte, de delicate ijzeren structuur en die duidelijk zichtbare glans maakten dat ik even stil stond, versteld van zo veel schoonheid. En ja, ik had graag nog naar binnen willen gaan, een kijkje nemen in de toren zelf, maar de lange rijen en het drukke toeristenleven hielden me toen toch een beetje tegen. Toch, die enorme blikvanger in het hart van Parijs zal ik nooit vergeten!

Het ultieme uitzichtpunt voor een betoverend uitzicht op de Eiffeltoren
Tegenover de Eiffeltoren, aan de andere kant van de Seine, ligt de beroemde Trocadéro. Tussen de twee statige vleugels van het Palais de Chaillot vind je een groot plein dat je een adembenemend, vrij uitzicht geeft op de iconische Eifeltoren. Dit is dé perfecte locatie voor een foto vol Parijs-romantiek en natuurlijk die onmiskenbare toren op de achtergrond.

Een plons met een onverwachte wending
Dus, liep ik over de brug richting de Trocadéro. Midden op de brug bleef ik even staan en leunde ik over de reling, de drukte onder me bewonderend: de overvolle rondvaartboten die onder mij doorvoeren. Plotseling gebeurde het: mijn bril glipte van mijn neus en viel met een plons in het water. Van schrik riep ik uit: “Oeps, nu valt mijn bril in de Rijn!” Maar meteen klonk er een stem die zei: “Dit is niet de Rijn, dit is de Seine.” Gefrustreerd riep ik terug: “Dan kun je nagaan hoe slecht ik zonder bril zie!”

Een spannend avontuur tussen de verkeermassa’s
Tijdens mijn wandeling terug naar het hotel kwam ik bij de beroemde en voor veel automobilisten beruchte Arc de Triomphe. Een prachtig monument, maar echt geen plek voor de zenuwachtige bestuurders — en zeker niet zonder risico voor wandelaars! Tussen het gemotoriseerde verkeer door ben je je leven bijna niet zeker, want hier lijkt het alsof alles en iedereen tegelijk rijdt. Zonder bril zie je gelukkig minder gevaar en heb ik het uiteindelijk toch voor elkaar gekregen om ongeschonden de overkant te bereiken, het naar mij toeterende verkeer achter mij latend. Na mijn korte bezichtiging moest ik opnieuw met gevaar voor eigen leven het verkeer trotseren — een klein avontuur op zich, maar het was zeker de moeite waard!

Twee volle dagen vol betoverende locaties en onvergetelijke momenten
Ik heb natuurlijk nog veel meer van Parijs gezien. Ik liep langs schitterende basilieken die in de zon stonden te glanzen, dwaalde door talloze winkelstraten vol gezellige boetieks en grote merken, en wandelde langs begraafplaatsen waar de geschiedenis bijna tastbaar was. Daarnaast kwam ik door enorme passages met prachtige winkels, waaronder een grote boekenwinkel met een oppervlakte waar een bibliotheek nog jaloers op zou worden.

Op straat zag ik zwervers die zich overal hadden gevestigd, of het nu in tenten was of dat ze gewoon in een slaapzak op de stoep lagen te slapen. Het voelde alsof ik door een levend kunstwerk liep, waarin de stad haar oude en nieuwe ziel combineert. Ook stuitte ik op een gigantische vlooienmarkt, vele malen groter dan de bekende markt in Beverwijk, een waar Walhalla voor liefhebbers van vintage, antiek en curiosa.

En dan waren er die heerlijke terrasjes, waar ik onvergetelijke momenten heb beleefd met een café, een croissant en het uitzicht op het bruisende leven om me heen. Kortom: er zijn zoveel indrukken en ingrediënten die ik niet allemaal hier kan opsommen. Parijs heeft zoveel te bieden dat je er eigenlijk elke dag opnieuw nog iets nieuws ontdekt – een leven lang genieten!

Zoveel moois, zoveel tijd tekort
Kortom, mijn eerste bezoek aan Parijs was juist door de onverwachte wandelingen nóg bijzonderder dan ik had durven dromen. Wat begon als een onderdeel van een slim plan, werd een avontuurlijke tweedaagse wandeling van in totaal bijna 40 kilometer vol verrassingen en nieuwe inzichten. Ook in deze twee dagen heb ik, zelfs door mijn reservebril kijkend, nog lang niet alles kunnen zien. Zoveel moois was er om te bewonderen dat ik zelfs de Notre-Dame compleet ben vergeten! Dat zegt genoeg, toch? Parijs blijkt niet alleen een stad van romantiek, maar vooral ook van vrijheid en ontdekking.

Tot de volgende keer, Parijs!