Ontdekkingsfeest in eigen land

Verrassend avontuur in De Kaapse bossen
Toen ik op zoek was naar een mooie wandeling, struikelde ik per toeval over ‘De Kaapse bossen’. Ja, je leest het goed, niet zoals ik aanvankelijk dacht, de Kaapverdische kust of een exotisch eiland met hagelwitte stranden en azuurblauwe zee, maar juist een bos dat knipoogt naar avontuurlijke reizen in eigen land. En dus kwam ik al snel tot de ontdekking dat dit bos helemaal niet in de tropen ligt, maar inderdaad in Nederland en wel op de Utrechtse Heuvelrug, dicht bij het charmante dorpje Doorn.

Maar wacht, het wordt nóg leuker! Dit is niet zomaar een bos; nee, het is een waar speelterrein vol verrassingen. Grote paden, meer dan genoeg schaduw en alsof dat nog niet genoeg was, verscheen er ook nog een heel leger aan hutten. Niet zomaar hutten, maar bouwwerken die zo uit een Indiana Jones-film zouden kunnen komen, gebouwd door de mysterieuze platvoet-indianen!.

Hoge bomen
Platvoet-indianen wonen vooral hoog in de bomen op de Utrechtse heuvelrug, want daar hebben ze het beste zicht op de omgeving. Je zou bijna denken dat ze stiekem de uitkijktoren ‘De Kaap’ als hun commandocentrum gebruiken, van waaruit ze over heel Utrecht kunnen loeren….. uh, kijken natuurlijk.

Onzichtbaar
Nu moet ik toegeven dat je deze platvoet-indianen niet zomaar ziet, maar als je heel stil bent en goed luistert, hoor je soms een enkel geritsel tussen de bladeren en het klapperen van de platte voeten op de takken. Het is alsof je het tromgeroffel hoort van de platvoet-indianen die hun geheime spellen en verhalen delen onder het bladerdak.

Ontmoeting met een verrassende ruiter
Tijdens mijn wandeling dacht ik tot mijn grote verrassing in de verte een platvoet-indiaan te paard aan te zien komen. Ik pakte razendsnel mijn camera en maakte rap een foto die vast de landelijke pers zou halen. Toen het paard dichterbij kwam zag ik, een beetje teleurgesteld, dat er een vriendelijke amazone op zat en dat de indianentooi het knoetje op haar hoofd bleek te zijn.

Goede manieren
Ik vroeg haar netjes of ze het oké vond dat ik een foto had gemaakt, ze lachte en zei dat het geen probleem was. Zo simpel kan het zijn: altijd even vragen! Want niet alles in de natuur of op een wandelpad is vanzelfsprekend; respect en goede manieren blijven belangrijk.

Rust, roots en ontspanning
Wat mij opviel tijdens mijn wandeling door de Kaapse bossen, is dat deze plek werkelijk een waar paradijs is voor iedereen die op zoek is naar rust en ontspanning. Overal in het bos vindt je tientallen gezellige bankjes. Nergens in Nederland zie je zoveel bankjes bij elkaar als hier in de Kaapse bossen. En waarschijnlijk allemaal met dezelfde intentie: dat ze gemaakt zijn voor mensen die even willen bijkomen en de voeten willen laten rusten.

Reusachtig
In datzelfde stukje bos kwam ik opeens oog in oog te staan met een imposante Octopusboom. Nee, dat is geen nieuwe sushi-variant, maar een gigantische boom met wel honderden wortels die als tentakels uit de grond schieten. Het zag eruit alsof een reus er even mee gespeeld had en dat de wortels daar gewoon achter waren gebleven. En ja, naast die boom vond ik ook nog eens een hutje. Je kon bijna de vredespijp ruiken.

Adembenemende uitzichten en hoogtevrees
Mijn wandelavontuur bracht me ook langs een heleboel andere pareltjes: landhuis De Ruiterberg, de Stenen Tafel, het gezellige theehuis Helenaheuvel en natuurlijk de uitzichttoren op de Doornse Kaap. Dat doet mij gelijk terugdenken aan het volgende kleine stukje spanning: ondanks mijn hoogtevrees besloot ik om toch de 25,6 meter hoge uitkijktoren te beklimmen.

Hoog boven het maaiveld
Ik voelde mijn knieën al meteen knikken, maar goed, je wilt jezelf niet eeuwig blijven afvragen “Wat als?” Dus, terwijl ik mij vastklampte aan de leuning van de brede trappen en mijn ogen dichtkneep uit angst dat ik met toren en al om zou kunnen vallen, klauterde ik vastberaden omhoog. Eenmaal boven op het platform, keek ik uit over de provincie Utrecht. Het uitzicht was adembenemend en ik mocht toch wel een beetje trots zijn op mijn moed.

Over de rand
Maar nu kwam het spannendste moment: ik waagde een foto over de rand van de toren te maken! Met knikkende knieën en alle voorzichtigheid die ik had, mijn armen gestrekt en de voeten stevig op de bodem verankerd, probeerde ik de diepte vast te leggen. Het was een klein avontuur op zich, want ik stond te wiebelen op mijn benen, bang dat ik zomaar in die diepte zou verdwijnen. Het was werkelijk een mix van avontuur, verwachting en een vleugje angst, wel allemaal met een lach en een grote dosis plezier. Dat dan weer wel.

Nederlandse parels, dichterbij dan je denkt
De Kaapse bossen bewijzen dat je in eigen land verrassingen en avontuur kunt vinden. Met elke stap ontdekte ik nieuwe verborgen pareltjes en voelde de vrolijke opwinding door mijn lichaam stromen, alsof ik een echte ontdekkingsreiziger ben in mijn eigen achtertuin, klaar voor elke verrassende wending die de natuur voor me in petto heeft. Of het nu die imposante Octopusboom was, een knus hutje tussen de bomen of dat adembenemende uitzicht vanaf de uitkijktoren, alles maakte mijn dag compleet en liet me met een grote glimlach weten dat Nederland vol verborgen schatten zit die je hart zeker sneller laten kloppen en dat je je nooit hoeft te vervelen.!