Een nostalgische wandeling met een koninklijk randje

Pendelen
Ik pendel regelmatig tussen Soest en Baarn en elke keer neem ik me voor om écht eens de omgeving te ontdekken en erop uit te gaan. Vooral Paleis Soestdijk trekt me dan weer sterk, niet alleen vanwege de pracht en praal, maar vooral vanwege de geschiedenis die eraan kleeft.

Defilés, wie kent het nog?
Ik kan de tijd nog goed herinneren dat Koningin Juliana en Prins Bernhard hier nog woonden en de jaarlijkse defilés. Ik zat als klein kind altijd voor de televisie te kijken met een oranje tompoes in mijn hand terwijl het koninklijk paar op het bordes stond te zwaaien naar de vrolijke groepen in optocht en enthousiast terugzwaaiden. Ach, die nostalgie!

Standbeeld
De uitgestrekte bossen en kronkelige paden geven een sfeer die me terugbrengt naar tijden van lang vervlogen veldtochten en koninklijke wandelingen. Vanuit het bordes van het paleis kijk je naar de overkant van de rijksweg, via een lange laan, recht naar een gedenknaald. In de tuin voor het paleis staat nu het standbeeld van het koninklijk paar. Ze blijven nog steeds zwaaien alsof ze je geruststellen dat alles onder controle is, zelfs als je ooit in het bos zou verdwalen.

Smalletjes
De toegangspoort tot het smalle pad dat voor het paleis langs loopt, is niet meer zo indrukwekkend als op de televisie. Daar was het grote defilé dat op Koninginnedag voor het paleis langs trok, maar ik kan me echt niet voorstellen dat zo’n grote stoet over dat kleine smalle pad paste.

Tunnel der natuur
De wandeling zelf was een ware verrassing. De bossen hier behoren tot mijn favorieten. Ik liep door een soort erehaag van bomen die een natuurlijke tunnel vormen over een lang pad. In mijn gedachten liep hier de koningin en haar prins zonder paard, hand in hand, door de natuur, zoals zij dat waarschijnlijk altijd deden en echte monarchen dat doen.

Zwemmen
Het bosbad, oftewel, een oud zwembad middenin het bos, ziet er misschien uit alsof het al honderd jaar in gebruik is geweest, maar het gebouwtje met aan beide zeiden een vleugel, lijkt nog uit de jaren ’50 te komen en dat maakt het juist zo charmant.

Ongelukje
Roodkapje ben ik al in geen tijden meer tegengekomen.
Maar opeens… een rode vlek aan een boom. Daar stond ik dan met ingehouden adem van schrik en ik dacht: “Goh, misschien is dit de plek waar Roodkapje met haar hoofd tegen de boom klapte toen ze op de vlucht was voor de grote boze wolf en sindsdien in het ziekenhuis ligt?” Ik zal het zeker eens aan grootmoeder vragen als ik haar tegenkom.

Terugkomen
Kortom, in deze omgeving is van alles te beleven. Van koninklijke herinneringen en verschillende minivijvers tot knusse bossen en van oude zwembaden tot mysterieuze rode vlekken. Ik weet zeker dat ik in deze omgeving nog heel vaak zal wandelen, gewoon omdat de natuur en de geschiedenis hier zo mooi samenkomen. Want wie zegt dat je niet letterlijk in een sprookje kunt stappen terwijl je gewoon door je eigen achtertuin loopt?