Herfst in De Dellen bij Heerde

Een avontuur vol kleuren
Herfst in De Dellen bij Heerde is als wandelen door een levend schilderij. De bomen zijn gehuld in gouden, vurige tinten, terwijl de lucht zachtjes de herfstgeuren verspreidt. Elke stap geeft je het gevoel dat je jezelf onderdompelt in een geheimzinnig landschap, waarin de natuur haar mooiste kostuum heeft aangetrokken. Het lijkt alsof je door een betoverende wereld wandelt, ver weg van de hectiek van alledag. En je voelt je vrij, klein en tegelijkertijd verbonden met alles om je heen.

De magie van licht en natuur
Het licht speelt speels tussen de bomen door, weerspiegelt zich in de minivijvers en schept een sfeer die hartverwarmend, bijna magisch is. Als je daar loopt, lijkt het alsof de tijd even stil staat; een moment van puur geluk en rust, waar je je herinnert dat de natuur de mooiste verhalen schrijft, gewoon voor wie wil luisteren.

Herkenbare paden en herinneringen
Zelfs al koos ik een nieuwe route dan de vorige keer, toch kwam ik af en toe de bekende paden en meertjes weer tegen. Het is alsof mijn favoriete wandelgebied me telkens opnieuw een warm welkom geeft… mét af en toe een blij moment met een zachte: ‘oh ja, daar liep ik al eens!’

De magie van het bos
In dat betoverde landschap kun je je bijna voorstellen dat je in een sprookje bent beland, onderweg naar geheimzinnige ontmoetingen en magische momenten. En ja, dat komt zo heel dichtbij, zeker als je af en toe een glimp opvangt van de kleurrijke bladeren die als vallende sterren door de lucht dwarrelen. De omgeving ademt warmte, avontuur en de belofte van nieuwe ontdekkingen, waardoor je je hart ineens een stuk voller voelt.

Datzelfde hart ging echter wel een stuk sneller slaan toen ik een waarschuwingsbord tegenkwam: “Waarschuwing: Wolf gebied”. Het bord gaf duidelijke instructies over hoe te handelen, mocht ik een wolf tegenkomen. En laat ik eerlijk zijn, ik had voor ik dat bord tegenkwam, een rustig hart… maar dat verdween snel toen ik het gebied binnenliep.

De ontdekking van een bekende legende
En toen, op een bankje zag ik opeens een bekende: Douwertkapje! Hij wou natuurlijk niet op de foto, dus ik heb van zijn eigen bankje een foto gemaakt. Toen ik hem vroeg of hij misschien Roodkapje had gezien, antwoordde hij dat hij haar al in tijden niet meer had ontmoet. Zou zij misschien de grote boze wolf dan toch zijn tegengekomen?

Een onverwachte ontmoeting
Nog geen kilometer verderop zag ik plotseling een wolfachtig dier zitten. Ik had namelijk nog nooit een wolf in het echt gezien. We keken elkaar aan en direct schoten de plaatjes van het waarschuwingsbord door mijn hoofd:

Geef de wolf ruimte om weg te komen en neem langzaam afstand — ik hield voldoende afstand, maar hij zat aan een lange ketting, dus wegkomen was er voor hem niet bij.

Voer de wolf niet — ik had alleen een proteïne shake bij me, geen stuk vlees dus. Bleef hij daarom zo kalm?

Spreek luid en maak grote gebaren — ik begon wild te zwaaien en terwijl ik mijn angst onderdrukte en op z’n aardigst riep: “Ga maar weg, jochie, ga maar weg!” Maar het beest bleef netjes zitten waar hij zat.

Toen kwam een schaapsherder uit de schuur gelopen, aangetrokken door mijn bezorgde stemgeluid. Gelukkig stelde hij mij gerust want het bleek dat het geen wolf was, maar gewoon de lieve Bordercollie van de herder zelf.
We hebben er samen smakelijk om gelachen — want een wolf die ook nu weer géén wolf blijkt te zijn, dat is toch wel een bijzonder moment!

Eind goed, al goed
Het werd tijd om verder te wandelen. Met een glimlach en genietend van de mooie herfstkleuren kwam ook dit avontuur weer tot een goed einde.

De Dellen bij Heerde is niet zomaar een plek om te wandelen. Het is een plek waar de natuur je omarmt, je betovert en je hart weer laat luiden van verwondering en bewondering. Een plek waar je, als je je ogen en je hart openstelt, jezelf kunt verliezen in de pure schoonheid van het hier en nu. Een stukje aarde dat je altijd met liefde zult onthouden.