Natuur, verwarring en onverwachte gezelschappen

Een betoverende start in de Dellen
Vandaag begon mijn avontuur vanaf de parkeerplaats in de Dellen, een plek die klinkt alsof het rechtstreeks uit een fantasieboek komt. Ik had mezelf voorgenomen om deze dag met zijn natuurlijke schoonheid te verkennen, maar al snel kwam ik tot de conclusie dat mijn verwachtingen niet helemaal overeenkwamen met de realiteit. Ik verwachtte talloze ‘dellen’ te zien – dat klinkt natuurlijk alsof ik in een soort romantisch landschap met zacht golvende uitgegraven plekken zou lopen. Maar helaas, geen enkele del te bekennen!  Of waren het toch de prachtige natuurlijke kenmerken? Ik dacht in eerste instantie namelijk aan een del in de zin van een ordinaire, slechte of slonzige vrouw, want dat is namelijk wat het woord oorspronkelijk betekent. Hoe dan ook, het bleek gewoon de naam van deze omgeving te zijn – een kleine maar belangrijke taalkundige verwarring die mijn dag echter niet kon bederven.

Het betoverende ‘Heerderstrand’ en figuren te water
De wandeling begon door een betoverend bos dat zich afwisselde met open heidevelden en ergens halverwege mijn route juichte het grote meer, het ‘Heerderstrand’, mij toe. Dit meer was versierd met figuren in lijn die letterlijk het water ingingen. Ik stond ernaar te kijken met een mengeling van verbazing en lichte onrust, want ik kreeg de onzinnige gedachte dat deze figuren, alsof ze schapen waren die allemaal achter elkaar en zonder nadenken hun einde tegemoet liepen. Maar gelukkig, terwijl ik dichterbij kwam, zag ik dat ze gemaakt waren van beton en dus helemaal niet na konden denken, wat mijn gevoel van moraliteit behoorlijk op de proef stelde. Met een zucht van verlichting kreeg mijn hart weer het normale ritme.

Een onverwacht gezelschap en herinneringen aan Quinten
Mijn rondje om het meer bracht me in gesprek met een man en zijn prachtige herdershond die me meteen deed denken aan mijn eigen Quinten, die inmiddels herinnerd wordt als mijn trouwe viervoetige vriendje dat ik helaas heb moeten laten gaan. Het gesprek was hartelijk en gezellig en ik genoot van het onverwachte gezelschap terwijl ik mijn wandeling vervolgde.

De paarse pracht en een tactisch fotomomentje
Toen ik bijna het meer had afgerond, zette mijn pad zich weer het bos in, richting de grote paarse heide die in volle bloei stond. Een echt spektakel dat mijn innerlijke tuinman even deed juichen – al was het waarschijnlijk meer uit verrukking dan uit expertise. Want eerlijk gezegd, als ik mijn tuinierskunsten moet beoordelen, wordt dat doorgaans een ramp: haal ik de planten weg en laat ik het onkruid staan, of doe ik precies andersom? Soms vraag ik me af of mijn tuin een oase is of gewoon een jungle met een probleem. Maar vandaag bekeek ik de heide in volle bloei en volle glorie en dat maakte mijn innerlijke hortus even blij! Vervolgens kwam ik bij een klein vennetje waar vier lachende mensen op een bankje zaten, die totaal niet opmerkzaam waren op mijn stille aanwezigheid. Ik besloot achter hen te gaan staan en haalde mijn mooiste fotomomentje eruit door een plaatje te schieten zonder dat ze het doorhadden; een stille getuige van de pracht van de natuur en mijn tactische positionering.

Rustgevende pauze bij het vennetje
Na het groeten van die vier liefhebbers die mij al giebelend nakeken, vervolgde ik mijn weg, waarbij ik mezelf nog even een kort rustpauze gaf met een drankje. Daarna ging het weer verder richting een uitgestrekte heide waar in de verte een schaapkudde loom liepen te grazen, alsof ze de rust zelve waren en niet de minste haast hadden. Vervolgens kwam ik het bosgebied van Heerde weer binnen, en zag ik aan het eind van mijn wandeling nog een oude, drooggelegde vijver uit de vorige eeuw. Een stille getuige van vervlogen tijden.

Een dag vol afwisseling en serene rust
Gedurende mijn wandeling heb ik me geen moment vervelend gevoeld, integendeel, het was een prachtige afwisseling van landschappen en paden die zelfs voor de meest onervaren wandelaar goed begaanbaar waren. De serene stilte in het bos was adembenemend en rustgevend, in schril contrast met het geluid van de snelweg A28 pal naast het Heerderstrand, maar dat was door de schoonheid van de omgeving gelukkig geen storende factor. Al met al was het een dag vol plezier, verwondering en mooie natuurschatten, en ik kom zeker nog eens terug voor een volgend avontuur in deze prachtige omgeving!